Wreszcie miałam miłą niedzielę. Najpierw nauka, potem kilka chwil na Starówce i deser marzeń na przyjęciu urodzinowym: karmelizowane gruszki z sosem malinowym i lodami (było też chili con carne i sernik z ajerkoniakiem).
Warto utrwalić takie wspomnienia.
 |
| W prawym górnym rogu pojedynczy frywolitkowy kwiatek |
 |
| Fot. znalezione przez www.twojediy.pl na BuzzFeed.com |
W Warszawie na Mokotowie kwitną magnolie. Chwila relaksu i robienie zdjęć przypłacone ucieczką pociągu.
Po serii jesiennych sterylizacji kotów, które przybłąkały się do biura, została nam kotka matka do złapania. W październiku dwa razy była w klatce-łapce, zjadła przynętę i... wyszła. W czwartek wróciliśmy do łapania z nową klatką, którą pani Kociara wypożyczyła z gminy.
Pani Kociara to osoba, która poświęca swój czas, energię i pieniądze na zapobieganie biedzie kotów miejskich i ratowanie tych, które w biedę popadły. Dzięki niej wstąpiła w nas nową nadzieja, że mamę da się złapać.
Dziś Pani Kociara przyniosła wątróbkę i polędwicę wołową, bo na rybę kotka nie reagowała. I udało się! Kicia jest już w klinice.
Do kliniki trafiła też Dzikuska, która przybłakała się do moich rodziców. Pogryzła kartonowy kontener i prawie uciekła po drodze.
I tym sposobem uratowałyśmy 200 kotów, bo sterylizując jednego ratuje się sto przed biedą.
Jestem w lesie z działką, ale może uda się zrealizować mój plan wysiewu? To nasiona warzyw, które czekają na swój moment.
Gdy byłam pod koniec stycznia w Berlinie zobaczyłam wreszcie cud techniki, którym straszyli mnie koledzy z pracy - windę Paternoster.
Winda Paternoster to dźwig okrężny składający się z otwartych kabin, które są cały czas w ruchu. Z prawej strony kabiny jadą do góry, z lewej do dołu bez zatrzymywania. Do takiej windy należy wskoczyć, gdy podjeżdża kabina i wyskoczyć, gdy dojeżdża się do właściwego piętra.
Podobno nazwa Paternoster (Ojcze Nasz) powstała bo ciąg kabin przypomina sznur modlitewny, ale ja uważam, że dlatego, iż trzeba odmawiać modlitwę, aby dobrze wsiąść i wysiąść.
W Polsce też są jeszcze takie relikty przeszłości, ponoć w Gliwicach i we Wrocławiu. Czy ktoś widział coś podobnego?
Zdjęcia wyszły mi słabo, bo winda była stale w ruchu, a komórka nie ma szybkiej migawki.
Ponad 20 lat nie widziałam tej rośliny w handlu i gdy trafiłam dziś na nią w Obi musiałam, zwyczajnie musiałam ją kupić. Dawno, dawno temu rosła w moim pokoju w rodzinnym domu. Wtedy nazywała się Scindapsus pictus a teraz Epipremnum pictus. Ma lekko mechate ciemnozielone liście w srebrzyste centki i jest piękna!
Na drugim planie azalia do towarzystwa mojemu rododendronowi z działki.
To jedyne żywe rośliny, które dziś kupiłam, reszta to nasiona i kłącza. Oczywiście w koszyku znalazły się też nawozy i akcesoria, np. widły amerykańskie:)
Jutro po szkole ruszam do boju!
Dnia przybyło już na tyle, że po pracy jeszcze mogę coś zrobić na zewnątrz i wczoraj wybrałam się na działkę na pierwsze wiosenne porządki na grządkach. Trochę smutno mi było, że jestem tam sama, ale c'est la vie, jak mówią francuzi, wzięłam sektor, grabie, łopatę i wciągnęłam rękawice. Jeszcze sporo pracy przede mną i masa sadzenia i siania.
Działka to nie tylko praca to też przyjemności i atrakcje. Za każdym
razem odkrywam nowe rośliny, które mamy po poprzednikach. Zakwitł pierwszy tulipan sadzony przez mojego męża - moje choć wcześniej sadzone jeszcze mają daleko do kwitnienia.
W sobotę planuję zakupy ogrodnicze. Portfelu trzymaj się mocno ;)
