Mój Ziutek jest boski… prawie…

Dziś, gdy siedziałam pogrążona w papierzyskach z pracy, mój mąż zaproponował, że pojedzie do miasta zatankować. I taka myśl mi przyszła do głowy, że może mógłby, tak korzystając z okazji podjechać do sklepu z tkaninami, ale wstyd było mi tak bezczelnie wykorzystywać własnego męża na posyłki, więc nic nie powiedziałam. A mój Ziutek tak stoi przede mną i widzę, że jeszcze ma coś do powiedzenia. W końcu odzywa się i zaskakuje mnie totalnie:

- Może przy okazji zajechałbym do tego sklepu i kupił Ci ten niebieski materiał w arabeski?

Myślałam, że padnę przed nim na kolana! Co za facet! No boski!

Wspomniałam też o fioletowej koronce, która wpadał mi w oko, aby obejrzał szczegóły, spytał o cenę, szerokość. Wszystko zapisałam mu na karteczce…

Pojechał. Ze sklepu dzwonił ze trzy razy. Zrobił fotkę komórką, przesłał mms. A i tak zapomniał dowiedzieć się jakiej szerokości jest koronka. No boski jest… prawie;)

Ale niebieski w arabeski kupił, co łatwe nie było, bo było tam kilka takich materiałów, samych niebieskich dwa! I mój Ziutek potrafił rozróżnić błękitny od turkusowego niebieskiego:)

Późnym popołudniem jechaliśmy trasą nr 7 z Warszawy przez Janki w stronę Krakowa i tam, co kilka metrów baner, plakat lub tablica: tkaniny, hurtownia tkanin, tkaniny. Jechałam i czytałam na głos szyldy, aż mój wielce cierpliwy mąż kazał mi zamilknąć. Możecie sobie zatem wyobrazić ile tam tego było!