Co z tym blogiem?

Co z tym blogiem mam zrobić? Takie pytanie nasuwa mi się od kilku tygodni. Niewiele na nim się dzieje, nie pałam już taką chęcią zamieszczania postów jak kiedyś. Mam przygotowanych kilka wpisów, ale nie przygotowałam do nich zdjęć. Jeden z nich czeka już od… stycznia! Odczuwam niemoc blogową i rozsądnie byłoby zamknąć blog i pozbyć się wyrzutów sumienia, że leży odłogiem.

Znalazłam inne miejsca w sieci, które mnie zafdacynowały. Mam tam swoje profile i często zaglądam. Jestem na Instagramie (tutaj) , a ostatnio rozgryzam Pinterets.

Zmiany w życiu

Ponad rok temu pożegnałam moją ukochaną, choć bardzo absorbującą pracę (nie zrobiłam tego zupełnie dobrowolnie) i wydawało mi się, że jak będę mieć nową to będę mieć popołudniami tyle wolnego czasu i będę tyle robić, że ho ho! A tu nic z tego. W poprzedniej pracy miałam dni (i noce), gdy pracowałam w domu, jeździłam w teren i w końcowym okresie dwa razy w tygodniu do biura. Przesiadka z prawie wolnego zawodu do pracy czysto biurowej okazała się nie taka łatwa i nie lekko mi się odnaleźć w życiu stale zabiurkowym. A przez to i w codziennym prywatnym też.

Różne smutki

Choć nowa praca była dla mnie wybawieniem, to po odejściu z poprzedniej dopadł mnie smutek i kryzys. I w tym czasie trafiłam na kilka fantastycznych blogów, które podnosiły mnie na duchu.

Pierwszym z nich był zamknięty już blog Uli - Sen Mai, na który trafiłam dzięki Maknecie z bloga Drobiazgi Maknety.

Jak to z blogami bywa, kolejne ciekawe znajduje się je jakby się szło po sznurku. Ula organizowała zabawy blogowe (kilka razy i ja wzięłam w nich udział) i właśnie podczas takiej zabawy, w której  zadaniem było podać linki do ulubionych blogów trafiłam na blog Edyty Zając. I właśnie ten blog był moim hitem ostatniego roku. Zachwycił mnie on tak bardzo, że zaczęłam robić notatki i wiele z jej pomysłów wprowadzać w nasze życie. Edyta właśnie publikowała jesienną wersję swojego planera. Spróbowałam i ja zrobić swój planer i nawet mi się udało i korzystałam z niego w pierwszym kwartale tego roku (a potem trzeba było go zmodyfikować).

Zmiana planów

Gdy już wszystko zaczęło fajnie trybić, gdy spisaliśmy sobie plany i cele na nowy 2015 rok, okazało się, że mamie mojego męża zostało niewiele życia. Mąż przeniósł się do niej, a ja dojeżdżałam gdy miałam wolny weekend. Znów blog Edyty pomagał mi przetrwać ten trudny czas, samotne siedzenie w mieszkaniu, godziny w samochodzie (230 km w jedną stronę) i ostatnie chwile z mamą.
W czerwcu pożegnaliśmy ją. Pogrzeb odbył się w naszą 10. rocznicę ślubu.

Nowe życie, nowe plany

Od czerwca próbujemy odnaleźć się w nowej rzeczywistości, ale jest nam trudno. Nie możemy ogarnąć się z prostymi sprawami. Nie odżywiamy się zdrowo (tak, tak nawet chodzimy do fastfooda na M.), nie ćwiczymy i mamy prawie stale bałagan, który doprawiają obecnie trzy koty.

Pod koniec września udało nam się wyjechać na urlop wypoczynkowy, wróciliśmy z mocnym postanowieniem poprawy, ale niestety dopadało mnie przeziębienie. Jestem w tej chwili na zwolnieniu, czuję się już lepiej i jak tylko wydobrzeję, bierzemy się w garść. Mamy sporo planów i kilka domowych projektów, które czekają na realizację.

Kto dobrną do końca wpisu nich mocno trzyma kciuki, aby nam się udało.